آن سینه که از داغ تو خنجر نخورد
از میـــــکده های راز ساغر نخورد
هر دل که ز سوز عشق رنگی نگرفت
جز سنگ شدن به درد دیـــگر نخورد

بر روی نیزه ذکر یا حبیب ا ست
هوا آکنده ی امّن یجیب ا ست
نه تنها کودکان تو، خدا هم
پس از مرگ غریب تو غریب ا ست 

نمی دانم چرا اکبر نیامد
چراغ خانه مادر نیامد
نمی دانم چرا بانگ عطش از
گلوی نازک اصغر نیامد 

مطاف اهل دل ، خاک حسین ا ست
فلک در عرش، غمناک حسین ا ست
شنیدم هاتفی در گوش جان گفت:
شفا در تربت پاک حسین (ع) ا ست